www.levicorpus.fora.pl

Moony Alex

Skąd dowiedzieliście się o Harrym Potterze? Jak zaczęła się Wasza przygoda z czytaniem książek o nim? Czy i kiedy zwykłe "lubię książkę" przerodziło się w Potteromanię? Czy skończyła się ona już, przybrała inną postać? A może nadal trwa?

O Harrym słyszałam, ale do mniej więcej dziewiątego roku życia był mi całkiem obcy. Ale to właśnie kiedy byłam w drugiej klasie, poszliśmy na pierwszy film. Nie pamiętam totalnie czy mi się podobał (chociaż znalazłam ostatnio stary zeszyt. Miałam ułożyć zdanie z wyrazem "obejrzeć" i napisałam coś w deseń, że obejrzenie filmu zachęciło mnie do przeczytania książki. Oczywiście przeczytałam po ponad dwóch latach ^^). Ale pamiętam, że opowiadałam mamie "... i tam był taki olbrzym, nazywał się... HEDWIG!" Laughing

. Za to moja koleżanka miała obsesję - zbierała plakaty, gadżety itd. No i czytała książki. Ja wtedy chciałam być taka jak ona, więc też kupiłam figurkę Harry'ego i rozpowiadałam, jak to ja go uwielbiam.
Drugi film bardzo przeżywała moja inna koleżanka. Była zauroczona Harrym ("Jaki on jest odważny!"), ale razem panikowałyśmy na widok Aragoga. I chyba nawet film mi się podobał.
W czwartej klasie byliśmy na Więźniu Azkabanu. Już mnie wtedy coś ciągnęło do Pottera. Wypytywałam dwóch kolegów, którzy mieli swojego rodzaju obsesję, co będzie dalej - bo czytali książkę. Pamiętam, że bardzo szkoda mi było "tego takiego nauczyciela, co był wilkołakiem!". Ale na tym chwilowo stanęło.

Dopiero po wakacjach 2004 odkryłam ówczesny przebój lata - zespół O-zone. Stałam się ach! wielką fanką i wyczytałam gdzieś (Bravo), że oni uwielbiają Harry'ego Pottera. Więc poleciałam do biblioteki i wypożyczyłam II część (pierwszej nie było, a ja mało nie powiedziałam "HP i kamień FIZJOLOGICZNY"). Przeczytałam i sama z siebie byłam zachwycona (znaczy się, nie byłam zachwycona "bo oni też lubią", tylko po prostu mi się spodobało). Wtedy też rzuciłam wszystkie książki i na okrągło czytałam Harry'ego. Przez jakieś pół roku tak było, pewnie do momentu, kiedy zainstalowano mi stałe łącze z Internetem. Lekcje odrabiałam szybko (wtedy jeszcze tak...), przy komputerze siedziałam mało (ile można grać w Simsy?) i ciągle czytałam. Od początku wszystkie tomy, na wyrywki ulubione fragmenty, to ten tom, to ten... A że szybko czytam z natury, pewnie dużo mi się uzbierało przeczytań na koncie.
Potem jakby Potteromania trochę ucichła. Niby czytałam, pisałam, że to moja ukochana książka, pisałam odrobinkę na jednym z serwisów o HP... Ale potem zanikło.
Dopiero w ferie pierwszej klasy gimnazjum, jakoś mi tak wróciło. Miałam potwornego doła, przeżywałam głupi kryzys z powodu oczywiście zauroczenia chłopakiem. Czytałam, czytałam... I odnalazłam takiego książkowego 'przyjaciela' w książce. Jak się oczywiście nietrudno domyślić - Remusa Lupina.
Później znowu ciągle czytałam, pisałam na stronach o HP, forach... Miałam śmieszne akcje dotyczące HP, zbierałam wszystko co popadnie, popadałam w ekstazę jak tylko gdzieś była seria wspomniana, codziennie miałam jakieś pokręcone sny.
Większość zostało mi do dzisiaj (mam zdecydowanie mniej odchyłów Potterowskich w życiu codziennym, niestety), chociaż teraz jakoś tak inaczej czuję się z tą Potteromanią. Nie potrafię tego wyjaśnić Wink

.

Nadal uwielbiam Remusa, nadal mam ciągle 'głoda' jeśli chodzi o fora i strony na temat HP, od czasu do czasu miewam zabawne sny, czytam masy fanficków, itd... Mimo wszystko czuję jakoś inaczej tą Potterową obsesję. Ale fajnie jest - dobrze mieć takiego bzika Wink

.

Black

Niezła historia Wink

U mnie się zaczęło jak miałam.... Osiem, dziewięć lat Question

Coś koło tego. I tom podarowała mi kuzynka. Wtedy książka strasznie mi się spodobała, więc sama zaczęłam zbierać, czytać dalej, oglądać filmy... Pamiętam, ze kiedyś całą trójką graliśmy w gry o Potterze... Akurat w pierwszą część. Brat był od sterowania, kuzynka od lekcji, a ja... Właściwie od niczego. Po prostu siedziałam i patrzyłam w monitor komputera. (Oczywiście, wtedy tę pierwszą grę uważaliśmy za "cud techniki", teraz uważam to za złom Very Happy

.)
Kiedyś miałyśmy taki czas, że porównywałyśmy mojego brata do Harry'ego Wink

(no, bez jaj, tylko przefarbować włosy i zmienić okulary... Oczy zostawmy już w spokoju Wink

).
Stopniowo moje zainteresowanie przerodziło się w obsesję. W szkole wyśmiewali się ze mnie, byłam "tą co kocha Pottera" (zresztą, nawet teraz jak ktioś chce mi dokuczyć, napomyka na temat Pottera).
Ale w szóstej klasie zaczęło mi przechodzić. Obsesja na powrót stała się zwykłym zainteresowaniem.
Teraz ciągle czytam książki, nowinki o Potterze, udzielam się na forach, chodzę do kina na filmy, od czasu do czasu gram w gry, prowadzę nawet bloga. Niektórzy z moich znajomych puknęliby się w głowę i stwierdzili "wariatka". Ja jednak czuję się dość zwyczajnie. Ot, zwykłe zainteresowanie.

Netuś

nieźle

)
w moim przypadku, od małego byłam Anty Harry. Gdyby mi ktoś powiedział, że zostanę fanką Pottera - wyśmiałabym. Dlaczego? Bracia. Starsi bracia mający w pogardzie HP. A ja, w młodziutkim wieku poszłam za ich poglądem. Dopiero gdy chrzestny, jak dowiedział się że uwielbiam czytać, kupił mi 5 tomów (tyle wtedy wyszło). No to co - czytałam. Czytałam...i stwierdziłam - mała głupia. Ja oczywiście. (teraz oczywiście sama wyrabiam sobie zdanie na dany temat.) I zauroczona HP, czekałam na kolejny tom.. i kolejny.. i w między czasie blogi i fora Very Happy

taka moja historia xD

Black

A co bracia na to Question

Netuś

Nic.. są starsi, to nie jest etap przedrzeźniania. aczkolwiek , kiedyś palnął mi jeden "Dalej ja potrzebuję kompa, mam ważne sprawy, a Ty tylko piszesz sobie "Oh Hermiona jest super" "Tak, jest cudowna masz racje" " (czy coś takiego, w każdym bądź razie taki był sens wypowiedzi xD)

Black

Heh... Typowy facet nie znający Pottera Wink

Netuś

Pewni myśli że to bajka dla dzieci... ja wiele osób. a to przecież nieprawda.. sięgają czasem i dorośli. Mi to podchodzi pod fantastykę, nie pod baśń.
Zresztą stworzyła świat tak szczegółowy... porównywalny z Władcą Pierścieni...

Black

Yhymn... Ale momentami nie trzyma się własnych faktów.

Na przykład: egzaminy z teleportacji. Dlaczego Hermiona mogła wziąć w nich udział, a Harry nie Question

W tych egzaminach mogły wziąć udział osoby, które ukończyły 16, czy 17 lat przed 31 sierpnia, prawda Question

A Hermiona miała urodziny we wrześniu. Więc nie rozumiem, dlaczego ona mogła wziąć udział, a Harry nie.

Moony Alex

Khem. No niech będzie, sama napisałam, że drobne odbieganie od tematu jest dozwolone.

Aby iść do Hogwartu, musisz mieć ukończone 11 lat. Jeśli masz urodziny na przykład 3 września, to już idziesz do szkoły w następnym roku, bo pierwszego września masz jeszcze 10 lat.
Czyli przyjmowane są dzieci urodzone od 1.09.X do 31.08.X+1.

Harry urodził się 31 lipca 1980 roku, Ron - 1 marca 1980 roku, a Hermiona - 19 września 1979 roku.
Czyli rocznikowo jest starsza od Pottera i Weasleya.

Hermiona spokojnie mogła zdawać ten egzamin, bo miała ukończone 17 lat.

Black

Aaa.... Na to nie wpadłam.... Dzięki za wytłumaczenie Wink

Netuś

Szczerze - też an to nie wpadłam... Smile

Co do odbiegania od tematu, popieram żeby nie robić wielkiego Off Topicu, ale nie dajmy się zwariować... Smile

Kasiaa

To moze ja tez opisze moja historie Smile

Zaczelo sie od tego, ze moja siostra czytala HP jak stal sie taka nowoscia w Polscie "taka opowiesc o malym czarodzieju" sama wtedy nie przeczytalam, bo bylam w sumie mala i nie duzo czytalam. Siostra troche mi opowiedziala, wciaz pytalam "jak sie nazywala ta dziewczyna od Harry'ego" a ona odpowiadala "Hermiona". Pozniej wyszedl pierwszy film i bardzo mi sie spodobal, bo ogolnie lubilam zawsze opowiescie o magii ;] obejrzalam filmy i po prostu pokochalam HP. Pozniej probowalam czytac, ale nie wyszlo mi za dobrze, bo po przeczytaniu pierwszego rozdzialu porzucilam ksiazke ;p dostalam od mamy audiobooka I tomu. Wysluchalam go i stwierdzilam, ze film nie jest taki fajny jak ksiazka. Nastepnie dostawalam audiobooki kolejnych tomow i zafascynowaly mnie. Pytalam kolezanke, ktora czytala HP co bedzie dalej (gdyz wtedy byly tylko cztery tomy audio). Ona opowiadal mi, ale w koncu, (chyba za drugim podejsciem) chwycilam "Zakon" i przeczytalam jednym techem. Stwierdzialm, ze musialam byc glupia nie chcac czytac wszystkich czesci od poczatku. Pozniej przeycztalam szosta czesc (bylo to jeszcze przed premiera "Insygniów") i od paczatku pierwsza, druga, pozniej trzecia czwarta, znowu piata, szosta. Siodmy tom dostalam gdy tylko wszedl do Polskich sklepow. No i tak wlasnie zostalam fanka książek J.K.Rowling czy jak kto woli -potteromaniaczka. Troche skomplikowane, ale tak było.
Teraz lubie ogolnie fora, strony, filmy ale przede wszystkim ksiazki. Nikt mi nigdy raczej nie dogryzal z tego powodu. Nie wiem jak to w tej chwili mozna nazwac obsesja czy tylko zainteresowanie - ale jaka to róznica. Smile

Netuś

Obsesja a zainteresowanie - no jest, imho, ale ok Smile

) :*
Niezła historia... nawet sobie nie wyobrażamy jakie różne są drogi do bycia Potter maniakiem.

Kasiaa

no ogolnie jest roznica, ale chodzi o to, ze mi nie robi wielkiej roznicy jak ktos nazywa to, ze lubie HP ;p

Netuś

Rozumiem rozumiem Razz

P :**

				fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group Avalanche style by What Is Real © 2004